We weten steeds beter hoe het moet: serious games ontwerpen

Een paar weken geleden was ik bij een bijeenkomst georganiseerd door de KNAW over serious games. Een van de sprekers was David Shaffer, die vertelde over hun projecten en onderzoek naar wat ze zelf “Epistemische Games” noemen. In zijn betoog was een stuk dat ik opmerkelijk vond: Bij een game die gespeeld werd met jongeren van een jaar of 15 oud moesten de jongeren met elkaar een virtuele stad runnen. In die stad is een groot probleem, namelijk afval (klinkt net echt, niet?). Er is te veel afval en de stortplaats  is vol.

Voorafgaand aan het spel werd de kennis van de spelers gemeten door interviews. De gemiddelde speler zou iets roepen als:

“ze moeten maar een nieuw gat zoeken om het afval in te gooien”.

Ik word altijd een beetje mismoedig als mensen de woorden “ze moeten” gebruiken. Wie zijn die “ze” dan? Kennelijk had de speler voor het spelen een wat simplistisch idee over een complex probleem als afval. Maar (en dit vond ik briljant) na het spelen zei die speler (onvertaald):

Okay, well, first of all, they should have not closed down the recycling plant. They could have cut other stuff, or they could’ve raised taxes to increase revenue….I think they should keep a recycling plant because they should be helping to reduce the amount of waste…They could export the trash, but then that would cost a lot more money too, and they’re making budget cuts….I’d say fundraising…You could rent the fairgrounds, charge for parking, and they can get a certain percentage from the fair people.

Allereerst zou je kunnen zeggen dat de speelster (het was een zij in dit geval) een enorme stap heeft gemaakt in haar taalniveau. Misschien werkt zo’n game wel beter voor taalontwikkeling dan het eindeloos drillen van taaloefeningetjes gemaakt in een programma als Hot Potatoe (zie ook mijn post over leerstijlen). Mooi meegenomen, maar daar ging het niet om in deze game. Waar het wel om gaat is dat we zien dat de speelster na het spelen van de game in staat is om op een hoger niveau te denken over een complex probleem als het afval in de stad.  Ze heeft over technologie, over economie over belangen van mensen en mogelijke oplossingsrichtingen. Ik wil niet zeggen dat ze ‘het goede antwoord weet’ maar er is veel meer nuance en diepgang in haar denken ontstaan.


Afval in Napoli. Bron: http://www.nowpublic.com/napoli_has_a_rubbish_collection_problem_

Games voor Henk en Ingrid
Het ging er de makers van de game niet om om stadsplanners, burgemeesters of directeuren van afvalbedrijven op te leiden. Wel om jongeren een beter denkkader en kennisniveau over een complex stedelijk probleem te geven. Deze aanpak zou wel eens de manier kunnen zijn om complexe problemen (waar ‘de’ oplossing niet voor bestaat) te bespreken met kiezers of belangengroepen.

Ik ken wel wat problemen waar meer diepgang en nuance bij gewenst is in de discussie en aanpak:
de fileproblemen in Nederland
het opraken van aardolie en aardgas (nog 20 jaar maar te gaan in NL!)
wat te doen met de woningmarkt, scheefwonen en villatax
hoe het zit met inflatie, geldcreatie en onze economie (zie bv deze uitleg)
innovatie en de staat van ons onderwijs
klimaatverandering en biodiversiteit
vergrijzing en pensioenen
enzovoort

Voor wie meer wil lezen over epistemische games: http://epistemicgames.org/ en het boek van  David Shaffer.

How Computer Games Help Children Learn
How Computer Games Help

Verander de maatschappij met games en of sociale media

Mijn trouwe lezers weten dat het een van mijn interesses is: hoe kan je interactieve media (incl. games) inzetten om verandering in te zetten. Is dit medium een krachtige manier om hogere doelen te bereiken? Kan je mensen bewegen om gezonder te eten, socialer te zijn, minder energie te verspillen, jouw politieke programma te steunen, minder vlees te eten, enzovoort? Ik zie wel wat mogelijkheden, zie mijn gedachten hierover in deze eerder post.

Voor wie dit thema ook interessant vindt, de KNAW organiseert een (gratis) syposium over dit onderwerp:

Symposium ‘Game design voor maatschappelijke verandering’
21 oktober 2010
14.00 uur – 17.00 uur
Locatie: KNAW, Kloveniersburgwal 29, Amsterdam
inschrijven en info: http://www.knaw.nl/gaming

De kracht van de kudde

Een interessante ontwikkeling is het inzetten van sociale media voor het bereiken van verandering. Hoe vaak verzuchten mensen niet: “ik zou wel iets willen doen (voor dierenwelzijn, voor het milieu, biodiversiteit, of iets dergelijks) maar ik ben dan de enige. En als ik wat doe in mijn eentje dat heeft geen enkele zin, dus doe ik maar niets”. Het is zo dat als we bijvoorbeeld iets willen doen voor het milieu, dat het veel meer impact heeft als een grote groep een kleine stap maakt, dan dat een paar pioniers hele grote stappen maken. Liever 10.000 mensen die een spaarlamp indraaien, dan 10 mensen die zonnecellen plaatsen op hun dak. En daar blijken de sociale media
krachtig. Greenpeace kreeg Nestle door middel van tienduizenden emails zover om geen zaken meer te doen met een grote oerwoud vernietiger.
Dat is mooi, maar wat ik nog charmanter vind is het Treemagotchi initiatief.

Treemagotchi komt elke twee weken met een actie initiatief, waarbij de deelnemers (meer dan tienduizend al!) zelf een (kleine of grotere) actie doen om iets (kleins of groots) te veranderen waardoor het milieu gespaard wordt. Variërend van installeren van een inktbesparend font tot en met het overstappen naar een milieubewuste energieproducent of bank. Treemagotchi is eigenlijk een digitale boom planten (hierboven zie je mijn boom, die nog wat kaal is, geef ik direct toe) en elke keer als je een actie gedaan heb, wordt je boom wat voller. De onderliggende principes komen goed overeen met de meest recente kennis van motivatietechnieken, zoals het effect van een grote groep (kuddegedrag), het effect van een community en commitment en het delen van (nieuwe) waarden. Dat het helemaal niet hip is om auto te rijden bijvoorbeeld. In dat kader vind ik de vormgeving van Treemagotchi wat minder, het schurkt erg tegen de geitenwollensokken designs aan van organisaties als Milieudefensie en andere rudimenten uit de eerste groene golf. Het is juist de bedoeling dat de nieuwe generatie die het liefst rondloopt in een iApple design zich aangesproken voelt. Maar dit terzijde.

En nu?

Ik zou natuurlijk niet de idealist zijn die ik ben als ik niet zou besluiten met een tip die jij kan doen in 10 minuten, waardoor je een groot verschil maakt:

Wissel van bank. Er zijn twee banken die milieubewust acteren: Triodos en ASN. Overstappen gaat heel makkelijk, ik heb het gedaan, ook voor mijn zakelijke rekening en ik kan zeggen de overstapservice werkt erg goed. Het is de makkelijkste actie die je kunt doen en zonder verder enige moeite of aanpassing van levensstijl van jezelf bespaar je een enorme berg energie, milieu, dieren en mensenleed.En dan heb ik het nog niet gehad over die belachelijke salarissen en bonussen.

Reken maar dat het werkt! Ik heb een vriend die bij een grootbank werkt en daar maken ze zich steeds meer zorgen over de overstappers naar groene banken. Daardoor zijn er nu allerlei groene initiatieven op zijn werk gaande van groene inkoop tot het ontwikkelen van nieuwe groene belegginsfondsen. Vroeger spraken we over zijn nieuwe en grotere leaseauto’s (meervoud u leest het goed!) die hij kreeg van de bank, nu praten we over de groene acties op zijn werk. Is toch een stuk interessanter.