Category: Game design

online gamedesign cursus

Voor een nieuw projectje van me wilde ik eens inventariseren wat er allemaal is op gebied van online game(design) cursussen. Een cursus waar je als amateur of (semi-)prof kunt leren hoe je een game maakt. Binnenkort vertel ik jullie meer over mijn project, maar vooralsnog leek het me ook nuttig om mijn bevindingen te delen op deze blog. Voor wie op zoek is naar zo’n cursus.

Wat is er zoal beschikbaar?

Hieronder de gamedesign cursussen die  ik vond en informatie erover:

  1. LOI Gamedesign
    • Aantal lessen: 9
    • Onderwerpen (volgens de website/brochure): player centered design, serious games,spelthema’s en concepten, spelregels en core mechanics, balanceren van een game, bouwen van een prototype van een game (in Gamemaker).
    • Gebruikte boeken: Game Design Fundamentals en Gamemaker
    • Software die je gebruikt en leert: Gamemaker
    • Kosten: 429,00 Euro
    • Docent(en): ?
    • Proefles: niet aanwezig
  2. LOI KIDS
    • Doelgroep: 10-14 jaar
    • Aantal lessen: 11 (4 maanden)
    • Onderwerpen (volgens de website/brochure): plaatjes invoegen, figuurtjes maken, vijanden en tegenstanders bepalen, muren verschuiven, muziek en geluiden toevoegen, nieuwe levels maken, high scores weergeven en nog veel meer.
    • Gebruikte boeken: Eigen materiaal van LOI, sterk gebaseerd op het boek van Pauline Maas: Gamemaker4you
    • Software die je gebruikt en leert: Gamemaker
    • Kosten: 147,50 Euro
    • Docent(en): Pauline Maas
    • Proefles: hier, je kan ook les 1 bestellen om te proberen voor 2,95 euro.
  3. NHA Gamedesign
    • Aantal lessen: 4 maanden x 4 lessen
    • Onderwerpen (volgens de website/brochure): Basis van gamemaker (zoals werken met objecten, achtergronden, geluiden, enz.), GML (programmeren in de Gamemaker Language en intelligentie programmeren, Gamedesign regels)
    • Gebruikte boeken: Eigen materiaal van NHA
    • Software die je gebruikt en leert: Gamemaker
    • Kosten: 279,- Euro
    • Docent(en): M. Lohmans
  4. Gamescool
    • Doelgroep: docenten en professionals die met jongeren werken
    • Aantal lessen: 6 online lesblokken (van twee weken) en 2 x live bijeenkomst, totaal 3-4 maanden werk
    • Onderwerpen (volgens de website/brochure): Gamemaker, objecten, events, acties, de belangrijkste gametypes kunnen maken, gamegeschiedenis, gamegenres, gamecultuur, serious games (maken, ontwerpen en gebruiken), gamedidactiek, animaties maken, geluid en gamemuziek produceren, games testen, inleiding op (GML) programmeren en gameplay.
    • Gebruikte boeken: Eigen materiaal van Gamescool, “Leer jezelf Games ontwerpen met Gamemaker” en “Gamemaker4you”
    • Software die je gebruikt en leert: Gamemaker, Audacity, Anvil studio en Garageband.
    • Kosten: 300,- Euro
    • Docent(en): Wouter Baars en Pauline Maas
    • Proefles: niet beschikbaar, wel gratis lesmateriaal hier te vinden op de site
  5. Dirksen
    • Doelgroep: iedereen die graag games wil maken
    • Aantal lessen: 12  lessen (in totaal 3-4 maanden)
    • Onderwerpen (volgens de website/brochure): action games, shooting games, maze games, breakout, platformers, multiplayer games, intelligente games
    • Gebruikte boeken: Eigen materiaal van Dirksen
    • Software die je gebruikt en leert: Gamemaker
    • Kosten: 385,- Euro
    • Docent(en): ?
    • Proefles: hier

Ik heb helaas niet alle cursussen kunnen bekijken. Is er iemand die een van bovenstaande cursussen gedaan heeft en er iets over wil vertellen? Wat spreekt jullie aan en wat minder? Ik hoor het graag.

Toevoeging 2 december 2011:

Nu heb ik dan mijn eigen Gameschool die je in het rijtje kunt toevoegen als je gamedesign wilt leren:

Gameskool

  • doelgroep: vanaf 14 jaar, iedereen die gamedesign wil leren
  • Aantal lessen: 14
  • Onderwerpen: Gamemaker, Gamegeschiedenis, Gameplay en gamedesign, 7 klassieke gameconcepten, Gamestesten, Art en animatie, Gamesound, Programmeren, inleiding op 3d, inleiding op andere gamedevelopment tools, werken in de gameindustrie, je game verkopen.
  • Gebruikte boeken: geen! alles staat online in tutorials, online video’s, interactieve tests, enz.
  • Software die je gebruikt en leert: Gamemaker, Audacity, Anvil studio
  • kosten: 199 euro (je kunt met de beta versie meedoen voor 99 euro)
  • Docenten: me, myself and I (en wellicht nog andere gamedesigners in de toekomst)
  • Proefles: ik maak zsm een demo, maar dat duurt nog even
meer info en aanmelden: www.gameskool.nl

Slow gaming

Mijn zoon van 6 speelt Heroes of Might and Magic. Eigenlijk een game voor 12+
Zie hieronder de trailer van deze game:

Niet echt een trailer geschikt voor (kleine) kinderen toch? Belt u al met de kinderbescherming?

Hoe zit het met de game zelf? Nou de gameplay is kort gezegd als volgt: om de beurt mag je als speler een ‘move’ doen. Dat wil zeggen, lopen, verdedigen of een ander mannetje van de vijand aanvallen. Feitelijk lijkt het op het battelen van Pokemon. In het volgende filmpje zie je hoe het er bijvoorbeeld uitziet als je het spel aan het spelen bent:

Al spelende gaat mijn zoon er helemaal in op. Zijn fantasie komt helemaal tot leven en na het gamen wordt het nog eens dunnetjes overgedaan met zijn Playmobil of Lego Ridders of met vriendjes op het schoolplein (“en dan was jij een draak en dan deed ik een toverspreuk waardoor jij niet meer kon lopen”).

Verantwoorde games
Als bezorgde ouder laat ik mijn zoon natuurlijk ook graag verantwoorde games spelen, games die speciaal voor zijn leeftijd zijn gemaakt en het liefste waar hij wat van leert. Een voorbeeld van zo’n educatieve game is ArithmeTick (o.a. voor de Iphone). Doel van deze en andere rekengames is het leren hoofdrekenen. Hieronder een screenshot:

game om te leren hoofdrekenen

Stress door gamen
Nou merkte ik iets gek op. Als Heroes of Might & Magic gespeeld wordt gaat dat (meestal) vrij harmonieus maar als de -voor zesjarige speciaal gemaakte- rekengame gespeeld wordt, slaat de frustratie en stress enorm toe! Niet omdat mijn jongen rekenen saai of vervelend vindt, het liefste is hij de hele tijd met mij rekenoefeningen aan het doen (“pap weet je nog een sommetje voor me?”). Maar om een hele andere reden: de tijdbalk. De rekengame is, waarschijnlijk om het spannender te maken, zoals we leren in alle boeken over gamedesign, voorzien van een tijdfactor. Je moet niet alleen de som goed hebben maar ook zo snel mogelijk. Bij Heroes daar en tegen heb je alle tijd, het is immers turn based. Gevolg: de educatieve rekengame leidt tot een hoop agressie en de game vol gevechten met monsters en draken leidt tot een hoop rust. De plaatjes van een game zeggen dus niet zoveel over wat een game doet met een speler. Tijd voor een herkeuring van de leeftijdskeuring van games, lijkt me.

We weten steeds beter hoe het moet: serious games ontwerpen

Een paar weken geleden was ik bij een bijeenkomst georganiseerd door de KNAW over serious games. Een van de sprekers was David Shaffer, die vertelde over hun projecten en onderzoek naar wat ze zelf “Epistemische Games” noemen. In zijn betoog was een stuk dat ik opmerkelijk vond: Bij een game die gespeeld werd met jongeren van een jaar of 15 oud moesten de jongeren met elkaar een virtuele stad runnen. In die stad is een groot probleem, namelijk afval (klinkt net echt, niet?). Er is te veel afval en de stortplaats  is vol.

Voorafgaand aan het spel werd de kennis van de spelers gemeten door interviews. De gemiddelde speler zou iets roepen als:

“ze moeten maar een nieuw gat zoeken om het afval in te gooien”.

Ik word altijd een beetje mismoedig als mensen de woorden “ze moeten” gebruiken. Wie zijn die “ze” dan? Kennelijk had de speler voor het spelen een wat simplistisch idee over een complex probleem als afval. Maar (en dit vond ik briljant) na het spelen zei die speler (onvertaald):

Okay, well, first of all, they should have not closed down the recycling plant. They could have cut other stuff, or they could’ve raised taxes to increase revenue….I think they should keep a recycling plant because they should be helping to reduce the amount of waste…They could export the trash, but then that would cost a lot more money too, and they’re making budget cuts….I’d say fundraising…You could rent the fairgrounds, charge for parking, and they can get a certain percentage from the fair people.

Allereerst zou je kunnen zeggen dat de speelster (het was een zij in dit geval) een enorme stap heeft gemaakt in haar taalniveau. Misschien werkt zo’n game wel beter voor taalontwikkeling dan het eindeloos drillen van taaloefeningetjes gemaakt in een programma als Hot Potatoe (zie ook mijn post over leerstijlen). Mooi meegenomen, maar daar ging het niet om in deze game. Waar het wel om gaat is dat we zien dat de speelster na het spelen van de game in staat is om op een hoger niveau te denken over een complex probleem als het afval in de stad.  Ze heeft over technologie, over economie over belangen van mensen en mogelijke oplossingsrichtingen. Ik wil niet zeggen dat ze ‘het goede antwoord weet’ maar er is veel meer nuance en diepgang in haar denken ontstaan.


Afval in Napoli. Bron: http://www.nowpublic.com/napoli_has_a_rubbish_collection_problem_

Games voor Henk en Ingrid
Het ging er de makers van de game niet om om stadsplanners, burgemeesters of directeuren van afvalbedrijven op te leiden. Wel om jongeren een beter denkkader en kennisniveau over een complex stedelijk probleem te geven. Deze aanpak zou wel eens de manier kunnen zijn om complexe problemen (waar ‘de’ oplossing niet voor bestaat) te bespreken met kiezers of belangengroepen.

Ik ken wel wat problemen waar meer diepgang en nuance bij gewenst is in de discussie en aanpak:
de fileproblemen in Nederland
het opraken van aardolie en aardgas (nog 20 jaar maar te gaan in NL!)
wat te doen met de woningmarkt, scheefwonen en villatax
hoe het zit met inflatie, geldcreatie en onze economie (zie bv deze uitleg)
innovatie en de staat van ons onderwijs
klimaatverandering en biodiversiteit
vergrijzing en pensioenen
enzovoort

Voor wie meer wil lezen over epistemische games: http://epistemicgames.org/ en het boek van  David Shaffer.

How Computer Games Help Children Learn
How Computer Games Help

Gratis lesmateriaal Gamemaker en voor het maken van animaties van je game.

Technika 10 is helaas gestopt, maar ze hadden wel mooi gratis lesmateriaal voor beginnende gamemakers. Op de website www.gamemakerkids.nl stond het allemaal, maar deze website bestaat helaas niet meer. Omdat het materiaal onder een open source licentie was gemaakt en uitgegeven, heb ik besloten om op www.gamescool.nl het materiaal weer beschikbaar te maken. Zodat het niet verloren gaat. De precieze link naar de gamemakerkids lesbrieven is:

http://www.gamescool.nl/downloads/GameMakerLesmateriaal.zip

Voor het maken van animaties had Ari Feldman een aardig boek geschreven, wat nu wat gedateerd is en bovendien in het Engels. Samen met Ruby Urlings, gamestudente aan de HKU en Jan van Arkel, beeldend kunstenaar EN een van de eerste Gamescool gediplomeerden heb ik hoofdstuk over hoe je animaties maakt voor games vertaald naar het Nederlands en wat geupdate. Het document gebruiken we bij de Gamescool maar is voor iedereen onder de creative commons licentie te gebruiken.

Hier staat het:

http://www.gamescool.nl/downloads/2DAnimatiesInGames.pdf

Veel plezier ermee!

[EDIT]: ik vergeet er nog een. Het boekje “Start Here” dat ik een paar jaar geleden schreef voor Kunstfactor is nu ook gratis online beschikbaar (met dank aan Kunstfactor). Een algemeen boekje over de do’s en dont’s van beginnende gamebouwers. Te vinden op www.gameskool.nl (niet te verwarren met www.gamescool.nl, dat is de lerarenopleiding.)

transmedia, (interactive) storytelling en meer

De film- en televisiewereld verandert ingrijpend met de opkomst van transmedia. In Hollywood is de ‘transmedia producer’ al omarmd als vakgenoot en kreeg een officiële accreditatie van de PGA (Producers Guild of America). Tijdens dit NBF/Dondersteen Media seminar op 27 september passeren de verschillende disciplines van transmedia/crossmedia de revue, en worden overgedragen worden door de beste experts ter wereld.
Steeds meer producties zijn gebaseerd op een transmediale opzet. Denk aan Avatar, Lost en Heroes die niet alleen als film en TV-serie maar ook op diverse andere manieren te beleven zijn. Of Alternate Reality Games zoals “why so serious” voor grotere titels als de ‘Dark Knight’.

Als je besluit te gaan werken voor meerdere platformen, betekent dat ook nieuwe financieringsmogelijkheden voor je project. En de opbouw van nieuw publiek. Met sociale media kun je beter zien wat er leeft onder de mensen. En wat de kans van slagen is voor jouw verhaal.
Risico’s beter inschatten en beperken, meer output en meer publiek: Dat kunnen de gevolgen zijn van een slimme inzet van transmedia technieken.
Kortom het is zinnig om meer te weten te komen over ‘transmedia’ en wat dat betekent voor jouw als maker, marketeer, producent of distributeur?
– Met wie krijg je nog meer te maken?
– Wat zijn de nieuwe verdienmodellen?
– Wat zijn nieuwe bronnen van financiering?
– Hoe zoek en vind je nieuw publiek?
– Hoe zorg je ervoor dat het betalende klanten worden voor je entertainment product?
– Hoe kun je de ‘production value’ vergroten met de inzet van een transmedia?
Op maandag 27 september wijden we je in, in de wereld van transmedia tijdens ‘From Story to Legend’, waar de beste internationale sprekers op het gebied van transmedia en crossmedia je zullen laten zien hoe jij hier als professional baat bij hebt.
Pitches, praktijkcases, de do’s en don’ts. Je krijgt in een dag een helder beeld waarom bepaalde transmedia technieken wel of juist niet werken, en hoe je ervoor zorgt dat de kans op succes zo groot mogelijk maakt.
Stap in en leer wat je nodig hebt om mee te gaan in de beweging die al internationaal is ingezet en nu ook Nederland zal veroveren!
Onze internationale experts werken mee aan de meest prestigieuze transmedia projecten van dit moment! Zij zijn bereid hun ervaringen met jou te delen:

– Steve Peters (No Mimes Media) Steve maakte de ARG (Alternate Reality Game) voor “The Dark Knight” (Christopher Nolan);
– Michelle Reilhac (ARTE France), Michelle is Commissioning Editor bij ARTE France en werkt aan een crossmediale zender;
– Christy Dena (Universe Creation101) gepromoveerd op transmedia en werkt recent voor o.m. Wieden/Kennedy, Bluebird (ABC), Conspiracy for Good (Tim Kring);
– Liz Rosenthal (Power to the Pixel) Liz is filmmaker en deed baanbrekend werk voor digitale distributie en jonge filmmakers. Liz heeft zitting in de Britse Film Council;
– Drew Davidson (Etc. Press), Drew is de directeur van het Entertainment Technology Center – Pittsburgh aan de Carnegie Mellon University en de uitgever van ETCPress. Hij stelde een boek samen over crossmedia communicatie;
– Werner Vogels (Amazon) Werner is CTO en Vice President bij Amazon en verantwoordelijk voor onder meer de opzet en uitrol van de ‘cloud computing activiteiten’ van Amazon. Hij vertelt over andere vormen van opslag en distributie;
– Monique de Haas (Dondersteen Media), Monique werkte o.a. voor de NPO, Europese Commissie, Merrill Lynch Venture Capital en helpt internationale filmmakers, zenders en uitgevers met strategi Zie ook onze website www.fromstorytolegend.com voor meer informatie, dagelijks nieuwe voorbeelden van transmediale concepten, en schrijf je ook meteen in voor de nieuwsbrief.

Let op: NBF-leden ontvangen een korting van minimaal 25 % op de reguliere toegangsprijs, en als je je voor 15 augustus van een plek verzekert, profiteer je nog eens van een extra korting. Meld je dus snel aan!

Wat: NBF en Dondersteen seminar ‘From Story to Legend’
Wanneer: maandag 27 september 2010 van 10:00 – 16:00, aansluitend een borrel
Waar: Utrecht, festivallocatie van het NFF, wordt later bekendgemaakt
Kosten: early bird €450,-, na 15 augustus €600,-
NBF-leden krijgen een hoge korting van minimaal 25% op toegangskaarten: early bird €320,-, na 15 augustus €450,-
Let op: aantal plaatsen is beperkt.

Hoe leren mensen?

Zo af en toe kom je een boek tegen waarbij je denkt: “had ik dat boek maar eerder gelezen!”

Het boek “Liefde voor leren” van Manon Ruijters is zo’n boek waarbij ik dat dacht. Het boek beschrijft het promotieonderzoek van Manon Ruijters. Het gaat over de manieren waarop mensen leren en het is een aanrader voor elke serious game designer en eigenlijk voor IEDEREEN die in het onderwijs werkt. Zelf ben ik de afgelopen jaren betrokken geweest bij een hoop aantal (nieuwe) opleidingen, over internet, gamedesign opleidingen, mijn eigen projectmanagement school en meer recent de online gameschool, en DIEM. Je probeert dan na te denken over hoe je de stof het beste kunt aanbieden.

Ook als je een educatieve game gaat ontwerpen, of het nu een online ‘flash-voor-iedereen’ game wordt, of een meer traditioneel ‘rollen-bord-management’ game, denk je na over de vraag hoe mensen iets nieuws leren door die game.

Manon Ruijters onderscheid 5 leerstijlen:

  1. Kennis verwerven (De klassieke ‘schoolstijl’, bijvoorbeeld een boek van a tot z doornemen)
  2. Leren in sociale setting (leren in een groep van elkaar, ervaringen uitwisselen)
  3. Oefenen (details oefenen in een veilige omgeving)
  4. Kunst afkijken (van een senior)
  5. Exploreren (van ‘alles’ wat leren)

Mensen hebben een natuurlijke voorkeur voor 1 of meer leerstijlen. Als je in je verkeerde leerstijl moet leren, dan levert dat veel frustratie op en leert men in de regel slecht (sub-optimaal). Je kan ook een allergie hebben voor een leerstijl. Dan gaat een boek er echt niet bij je in, of sla je helemaal dicht bij een rollenspel.

Nu blijkt dat de verschillende leerstijlen vrij gelijkmatig voorkomen bij mensen. Oftewel ongeveer 20 procent van de mensen houdt van kennis verwerven, 20% van een sociale leerstijl, enzovoort. In het boek zit een test om je eigen voorkeur te bepalen.

Nu is het ook zo dat het huidige middelbare schoolonderwijs eigenlijk alleen leerstijl “Kennis verwerven” en “Oefenen” aanbiedt. Met andere woorden 60% van de jongeren krijgt onderwijs in een niet passende leerstijl! Stel je voor dat een dokter 60% van zijn patiënten misschien niet een slecht maar ook niet het goede medicijn zou voorschrijven….Zou het zo zijn dat de hoge schooluitval te maken heeft met het niet passend zijn van het onderwijs?

Engels leren met Gamemaker

Een mooi voorbeeld hiervan hoorde ik van Pauline Maas. Toen zij een workshop Gamemaker gaf op een VMBO, kwam de leraar Engels binnen omdat hij zo benieuwd was hoe zij het voor elkaar kreeg dat zijn leerlingen woorden als “width” en “height” konden onthouden, terwijl hem dat niet lukte in de les. Kennelijk was zijn leerstijl (kennisverwerven en oefenen) niet de juiste voor deze leerlingen en door het maken van games (exploreren) leerde ze deze (en andere) Engelse termen zonder moeite.

Games en in bredere zin interactieve applicaties bieden de mogelijkheid om meer leerstijlen aan te bieden en dus onderwijs voor een groter groep passend te maken (er zijn natuurlijk nog veel meer manieren om de bredere mix van leerstijlen aan te bieden, ICT is er maar eentje van). “Liefde voor leren” toont ons de mogelijkheden voor het ontwerp van onderwijs 2.0.

inkoopmanagement game

PieSupply is klaar. De game die ik mocht ontwerpen voor Ranj en Berenschot. Ik ben er erg trots op!

Pie Supply from Ranj Serious Games on Vimeo.

In de game moet je een appeltaart fabriek runnen, dat wil zeggen de inkoop regelen. Je kan dat doen door je leveranciers zoveel mogelijk af te knijpen, maar een verstandig inkoopmanager weet wel beter. Als je gaat samenwerken met je leveranciers win je op de langere termijn. Door deze game (simulatie) te spelen ga je dat inzien.

De kroonprins is dood, leve de kroonprins!

Serious games zijn de belofte voor de toekomst. Zo gaat een groot deel van het nieuwe onderwijs in de toekomst er uit zien. Ik geloof dat ook, maar wie regelmatig mijn blog leest of wel eens bij een presentatie van mij is geweest, weet ook dat ik ook veel beperkingen zie aan videogames. Het zijn geen wondermiddelen waarmee je de jeugd – die niet meer bereid is om ‘ouderwets’ onderwijs te volgen- alles kunt leren.

Storytelling

We leren veel doordat we elkaar verhalen vertellen. Over hoe je met je gezondheid moet omgaan, of dat je beter je geld niet bij bepaalde banken kunt plaatsen, over hoe gevaarlijk het is als je op reis gaat en hoe handig je vader omging met die lastige manager op zijn werk. Ook in het ontwerpen van serious games is het ‘verhaal’ vaak het belangrijkste leerelement. Maar zijn games wel geschikt om verhalen mee te vertellen? Volgens Chris Crawford, nestor uit de game-industrie, niet. Hij stelt dat de interactie van games bestaat uit: naar voren, links, rechts, achteren en schieten en dat het verhaal om de game heen puur een inpakpapiertje is. Hij heeft wel een beetje gelijk, want wie kent er een game met een echt goed verhaal, laat staan een interactief verhaal. Dat maakt het ontwerpen van goede serious games lastig, want hoe maak je een game waarin je bijvoorbeeld iets leert over geschiedenis, (bedrijfs-)politiek of communicatie, als de computerinteractie vooral lopen, schieten en meerkeuzevragen is?

Interactive storytelling

Het antwoord daarop zou wel eens interactive storytelling kunnen worden. Als je nog nooit gehoord hebt van interactive storytellng, moet je even kijken naar onderstaande video.

De techniek van interactive storytelling opent deuren, waar serious gaming ophoudt! Opeens kan je als speler het verhaal beïnvloeden, je kan ‘echt’ communiceren met de computer en het gaat niet meer alleen over cijfers (tycoongames) en meerkeuzevragen als interactie. Tegelijkertijd is de realiteit dat goede interactive storytelling nog een paar jaar weg is. Als je facade (bovenstaande video) speelt, merk je dat de engine nog erg beperkt is. We zullen zien wat er gaat gebeuren. Dit jaar komt heavy rain uit, ook een game waarin je als speler het verhaal kunt spelen, alsof je zelf acteur bent in een thriller.

Interactive storytelling is een interessante ontwikkeling op gebied van gaming en gaat zeker op gebied van serious gaming interessante toepassingen opleveren. We zijn er nog niet, maar ik hou het zeker in de gaten. Wie er meer over wil lezen, onderstaand boek is een erg goede introductie in de materie:

Chris Crawford On Interactive Storytelling
Chris Crawford On Interactive Storytelling
Chris Crawford

Leven het spel

Leven het spel is een spel voor ongeveer 30 spelers dat gespeeld wordt op een locatie. Doel van het spel is om zo lang mogelijk in leven te blijven door het maken van de juiste keuzes. Is gezondheid belangrijker of gaat het om rijkdom, wie kies je als vrienden. Investeer je in kennis of in macht? Iedere speler heeft een score die wordt bijgehouden op zijn eigen shirt. Je moet strategisch handelen want als je hoop of je kracht 0 is geworden, sterf je en is voor jou het spel afgelopen.

De virtuele stad waar het spel zich afspeelt zie je in onderstaande video:

Voor meer informatie over het spel neem contact met me op of of met Hans Venhuizen.

revalideren door middel van games

Ik ben betrokken geraakt bij een project van Focal. Dit bedrijf heeft de Track’r ontwikkeld een apparaat voor CVA revalidatie bij ouderen (halfzijdige verlamming door hersenbloeding). De hardware ondersteunt de arm die niet meer helemaal goed functioneert en door middel van een aantal sensoren wordt de positie van de arm uitgelezen naar een computer. Genoeg basismateriaal om een paar leuke games op te ontwikkelen. 

De bedoeling van de games die gemaakt zijn en worden voor de Track’s is revalidatie en om te kijken of dat werkt is het apparaat afgelopen jaar op een aantal verzorgingstehuizen geplaatst in een testopstelling. Ik mocht bij een van de testbijeenkomsten zijn en het leukste vond ik toch het enthousiasme van de gebruikers (gemiddelde leeftijd 84!). Maar ook de testresultaten zijn zeer bemoedigend. Bijna alle gebruikers gingen vooruit en in een geval was er zelfs een gebruikster die voor de reguliere behandeling was ‘opgegeven’. Dat wil zeggen dat de ergotherapeut niet dacht dat er nog vooruitgang mogelijk was. Wat bleek, na een paar weken oefenen en spelen met de Track’r gingen haar spierfuncties toch (iets) vooruit. Hoe en wat is nog een groot vraagteken en waarschijnlijk revalideert men al door geconcentreerd bewegen. 

revalidatie games(de concentratie is belangrijker dan een ingewikkelde ‘therapeutische’ beweging)

De grootte van de steekproef is nog te klein om er iets wetenschappelijks over te kunnen zeggen, maar reden genoeg om door te gaan met het project. Ik was zelf verbaasd dat allerlei ‘regels van gamedesign’ ook gelden voor 84-jarigen die nog nooit eerder een computer hebben aangeraakt. Ook zij willen schieten en tennissen, zij willen multiplayer (met begeleider of kleinkind) en zij willen steeds hun score verbeteren. Het moet alleen allemaal een stukje langzamer en groter.

 

trackr

Het ontwerpen van games voor deze doelgroep en deze machine is dus meer een kwestie van bestaande gameplay ‘downsizen’ dan hele nieuwe gameplay bedenken, alhoewel als iemand een geweldig idee heeft voor gamers van 80+ met een handicap dan hoor ik het graag.

Wie meer wil weten over dit project of op de een of andere manier betrokken wil raken, neem contact op met Focal. Als we weer een stap verder zijn met dit bijzondere gameproject zal ik erover schrijven op mijn blog.